Tel steeds die ure
terwyl ek vir die gekorrigeerde ms wag. Om my aandag af te lei (en my
stres te verminder, helaas, vergeefs) begin ek oor my volgende
stories wonder. Altyd gesê die dag as ek by die finale afronding van
'n ms kom sonder dat ek reeds meer as een idee vir 'n volgende storie
het, sal ek weet ek moet ophou skryf. Darem nog nie daar nie.
Ek kry lus om weer 'n jeug-verhaal te skryf. Dalk 'n opvolg vir Hanna Hoekom? Ek kry lus om weer 'n slag my rubrieke en persartikels bymekaar te bring in 'n bundel, aangevul deur nuwe skryfsels, iets in die lyn van Franse briewe en Die hart van ons huis. Ek kry selfs lus om weer na daardie onvoltooide toneelstuk in my laai te kyk, dit in iets veel kleiner met net 1 of 2 akteurs te verander. Nie 'n enkele aktrise nie, nie lus om 'n eenvrouvertoning te skryf nie, daar's heeltemal genoeg daarvan in omloop. Maar miskien 2? Of anders 'n draaiboek daarvan te maak?
En ek kry lus om 'n volwasse roman met 'n manlike hoofkarakter te skryf, glo dit of nie, die hele storie deur 'n man se oë te vertel. Dit het begin as 'n grap, omdat ek vir iemand gesê het soms word ek gatvol van 'vroueskrywer' wees, en toe skryf ek 'n spottende rubriek daaroor vir Potch se studentekoerant, wat ek dalk ook kan uitbrei om 'n rubriek vir Sarie te word. My slotsom was nee, ek sal eerder aanhou om 'net 'n vroueskrywer' te wees as om 'net 'n manskrywer' te word. Of so iets. Natuurlik tong in die kies. Maar nou's daar 'n saadjie in my kop geplant wat dalk net 'n baie aspris klein boompie kan word...
No comments:
Post a Comment