Vrydag 30 Maart 2012

Ek's te bang om dit hardop te sê en nog meer om dit te skryf, netnou jinx ek als, maar ek moet dit tog hier op papier fluister, so alles in een asem: ekdinkditwerkdiékeer. Toe nou, Marita, bietjie meer moed. Goed: Ek dink dit werk dié keer. Redakteur meen die ms lees nou soos 'n droom en die redigeerder het laat weet hy voorsien nie te veel verdere veranderinge nie, behoort binne 'n week die ms vir my terug te stuur vir die laaste korreksies. En albei meen die vertaler kan maar begin vertaal...

Dis tog heerlike nuus, is dit nie? Nou hoekom is ek dan so blerrie bang?!? Seker maar omdat die klaarkry van 'n ms my altyd laat voel asof ek my vel verloor het, asof ek 'n ruk lank so velloos en weerloos moet rondloop tot ek weer 'n nuwe vel kry, en dis nou eenmaal nie lekker om sonder vel te lewe nie. En die hemel hoor my, dit word nie makliker ná verskeie boeke nie. Inteendeel.

Intussen het die eerste voorstelle vir omslae reeds gekom. Ek dink ons het die Engelse omslag. Oor die Afrikaanse ene, wat duurder kan wees omdat die oplaag groter is, huiwer ons nog. Maar dis altyd opwindend om te sien hoe 'n ms oplaas 'n boek begin word, 'n voorwerp wat op 'n boekrak kan staan eerder as net 'n klomp woorde op 'n rekenaarskerm, en dis nou aan die gebeur. En dit help darem ook om my minder velloos te laat voel.